“ඔයා ආසම තැනට යං ඒ”

“ඇත්තටමද කියන්නේ..?”

“ඔව් අනේ. අද ඔයා අරහෙ ගියාම එන්නෙත් ආයෙ සතියකින්නෙ. ඒ නිසා අපි අද ම එතනට යමු”

“හ්ම්ම්… ෂෝයි අනේ”

නිතර ආවා ගියාට මොකෝ. ඇවිත් යන දවසට එයාව සතුටින් තියන එක මගේ යුතුකමනෙ. ඒ නිසා ඔන්න හැමදාම වගේ, ඊයෙත් මම ප්ලෑන් කළා එයා පිටත්වෙන්න කලින්.. ආසම කඩේට එක්කගෙන ගිහින් ආසම කෑම අරන් දෙන්න. ප්ලෑන් කරලා… දඩිබිඩියට ඇඳුමකුත් දාගෙන උදෙන් ම ගෙදරින් ඇද්දෙ එයා මගදි දුන්න කෝල් එකේ ටයිම් බලල.

‘අපෝ ඇති. මට පැය බාගයයිනෙ යන්නෙ’ සනික බස් එකට ගොඩවුණු මම පන්නිපිටියෙන් 138කටත් නැගලයි ආපහු කෝල් එකක් ගත්තෙ.

“කොයි ඉන්නෙ?”

“දෙහිවලින් බහින්න අයියෙ යන්නෙ. මම වීල් එකක් අරගෙන එන්නම්. ඔයා කොහෙද?”

“ආ… මම මහරගම. එන්නකො එන්නකො, වීල් එකක් අරගෙන. කෙලින්ම කඩේට එන්න..”

“හා!”

ඒ කියල ෆෝන් එක තියද්දි බස් එක නාවින්නත් පහුකරලා කියන්නකො. වෙලාවට එයාට කඩේට ම එන්න කිව්වෙ. කොහොම හරි ඉතින් වටපිට දෙපාරක් බලද්දි නුගේගොඩින් බහින්නත් ටයිම් හරි. කෝකටත් කියල මම නුගේගොඩට කලින් හංදියෙන් බැහැගත්තෙ. මොකද එතනින් ‘ලීෂ්’ එකට ළඟයිනෙ. කොටින්ම පාර පනින්න විතරයි!

දෙයියන්ගෙ නාමෙන්!

පාර මෙපිට තියා ම පොඩි එබිකම් පාරක් දාපු මට දැකගන්න ලැබුණෙ කඩේ ඇරල තියෙනව. ආයෙ එච්චරයිනෙ වෙන්න ඕන. අඩියට දෙකට පාර පැනපු මම කෙළින්ම කඩේ ඇතුළෙ. ම්ම්.. මොකද කරන්නේ… සප්‍රායිස් සීන් එකකටත් එක්ක එයා කැමතිම දේවල් ඕඩර් කරනවද..?

ටිකක් කල්පනා කරපු මම හිතුවා ඒක හොඳ අදහසක් කියල. හිතලා දැම්මා ඕඩරේ, ට්‍රිපල් ඩෙකර් චීස් බර්ගර් එකයි, ටූනා පනිනි එකයි, ටූනා සැන්ඩ්විච් එකයි. දාලා බොන්න ගත්තා අයිස් මයිලෝ එකකුයි මිල්ක් කොෆි එකකුයිත්. අරගෙන ඇවිත් වාඩි වෙද්දිම, මෙන්න සුදා දොර ළඟ.

කොහෙ සප්‍රයිස්ද ඉතින්. කමක් නෑ ඔන්න ඔහෙ ආපු ගමන් කන්න නැති එකේ, කඩේ සැරසිලි ටිකවත් බලබල කියවන්නෙ නැතෑ. මොකද ලීෂ් එකේ කෑම වගේම ඉන්ටීයර් එකත් හරිම ලස්සනයිනෙ. කාට වුණත් කම්මැලි නෑ. පොඩි පොඩි ස්ටැචූ, ෆොටෝස්, පෝස්ටර්ස් අනම්මනම් විනෝද වැඩ කෝටියයි. ඊටත් ටීවී එකක් එහෙමත් දාලා නිසා පාළුවක් ඇත්තෙම නෑ. හැරත් ඒ අතරට අපේ කතා බහත් එකතු වුණානෙ.

ඕඩරේ දාලා ඉතින් විනාඩි 8, 10 යද්දි ඕන් එනව සුවඳ. හ්ම්ම්… කෑම ටික ලෑස්තියි වගේ?

ෆුල් නිදහසේ තිබ්බ කඩේ, අයිනක්ම අල්ල මම වාඩිවුණේ ආපු ගමන් දෙසව දෙසිල්ලක්…

කොහෙද, ආපු ගමන්.. අපේ උන්දැගෙ ෆොටෝ ගැහිල්ලනෙ. සෙල්ෆි, එක විමානයයි. කමක් නෑ, හැමදාම නෑනෙ කියල ඔන්න මමත් දෙක තුනකට පෙනී හිටියා. ඉඳල තමයි කෑම පටන් ගත්තෙ.

සැහ්! පිස්සු ආ…

ලීෂ් එකේ කෑම නම් එදා වගේමයි. වැඩේ කියන්නෙ මේ අලුතෙන් ආපු ට්‍රිපල් ඩෙකර් එක ඊටත් එහානෙ. එක කටයි කෑවෙ මට නිකම්, හිතාගන්න බෑ

අවංකයෙන්ම මාරයි අප්පා!

හිතන්නකො ඇඟිල්ලක් විතර මහත චිකන්වලින් අනූන පැටි එකක් රස පදමට බැදලා ඊට උඩින් හැම් පෙති 2කුයි චීස් පෙති 2කුයි එලලා ලූණු, තක්කාලි, සලාද අඩුම කුඩුම ටික දාලා ගත්තාම. මස් රසත් එක්ක යන චීස් රස නිසා.. කියල විස්තර කරන්න බැරි ගාණයි. අනික ඒ එක්ක අයිස් මයිලෝ උගුරක් දෙකකුත් බහිද්දී…

සත්තයි පළවෙනි කටෙන් පටන් ගත්තු පාර කටවල් තුන හතරට බර්ගර් එකෙන් බාගයක්ම ඉවර කරලයි ඕන් මම ඔළුව ඉස්සුවෙ. එහෙම ඔළුව උස්සද්දි..

අරයත් මට දෙවනි වෙලා නෑ කියන්නකො. පනිනි එකේ කෑලි 4යි තිබ්බෙ. ඒකෙන් 2ක් ඉවර කරලා 3වෙනි එක අතේ.

“ඒ! මටත් කටක් කවන්නකො, රස බලන්න” යාන්තම් ඉල්ලල කටක් කාගත්තෙ අවංකයෙන් ම රස බලන්න. හැබැයි කෑවට පස්සෙ නම් හිතුනා බර්ගර් බාගෙ එයාට දීලා අනිත් පනිනි කෑල්ල ඉල්ල ගන්න. මොකද ඒකත් එච්චරටම රසයි. ෆුල් ෆ්‍රෙෂ් ම ටූනා, ආයෙ දෙකක් නෑ ඒකෙ. ටූනා එක්ක තක්කාලි, ලූණු, ලුණු, ගම්මිරිස් පදමට එකතු කරලා චීස් පෙත්තකුත් තියලා නිසා පනිනි එකේ රස ඩබල්. ඊටත් ඒක නියම පදමට ටෝස්ට් වෙලත් එක්කනෙ.

කොහොම හරි ටෝක් කරලා අන්තිම පනිනි කෑල්ල රස බලන අතරට ඔන්න ගෙනියන්න ගත්ත ටූනා සැන්ඩ්විච් එකත් මේසෙ උඩ. මොන ගෙනියැවිලිද කියල දෙන්න ඒකත් ලිහාගත්ත කියන්නකො කන්න. ආයෙ ඇරපු අතක් නෑ පනිනි මොකෝ සැන්ඩ්විච් මොකෝ කියල.. ටූනා සැන්ඩ්විච් එකත් නොම්මර එකටම. පංකාදු පහයි! අපි වැඩියෙන්ම ආස වුණේ ඒකෙ තිබ්බ ෆ්‍රෙෂ් ටූනා රසට. ඒ විතරක් නෙවෙයි, ඒකටත් නියම ගාණට ලූණු, තක්කාලි, ලුණු, ගම්මිරිස් දාලා. හැබැයි චීස් නම් දාලාද කියල හොයා ගන්න බෑ. ඒත් ෂුවර් ෂොට් එකට කිව්වහැකි බටර් ගාලා තියෙනව රස පදමට.

වැඩේ කියන්නෙ, බටර් ගාලා තිබ්බ වගේ නෙවෙයි.. කාලා ඉවර වෙද්දි.

ඉස්මුරුත්තාව අප්පේ ඉස්මුරුත්තාව. යන්න තියා නැගිටගන්නවත් බෑ. කරන්න දෙයක් නැතිම තැන, ලත් තැන ලොප් කියන්න වගේ විනාඩි 10, 15ක කතාවකුත් දාලාමයි යාන්තම් අඩියක් උස්ස ගත්තෙ කඩෙන් එළියට බහින්න කියල.

“ඒ.. අයෙත් එනකොට නම් ඔන්න ටයිම් තියල එමු හොඳේ. පේනවනෙ හදිස්සියට යන්න බලාගෙන කෑවාම. දැන් ඉතින් බස් එකේ..

හිටගෙන නින්ද යන්නෙ ඈ, හිටගෙන. ඕ…”